Uitvaart in coronatijd

Bijna leeg is de kerk waar ik als uitvaartspreker voorga. Alleen al met de naaste familieleden zitten we aan het maximum van 30 bezoekers, dat vanwege het coronavirus is ingesteld. Begrip is er zeker van de familie en van ons, want we kunnen en willen niet anders dan ons houden aan alle maatregelen en beperkingen die er zijn. Maar hoe hartverscheurend is het dat verdere familie en anderen die iets hebben betekend voor hun dierbare geen afscheid kunnen nemen. En dat er geen herinneringen opgehaald kunnen worden aan de koffietafel, omdat ook hierbij de maatregelen zijn aangescherpt. Het afscheid is mooi, liefdevol en persoonlijk en er zijn DVD-opnames gemaakt, zodat mensen die er niet bij konden zijn de uitvaart op een later moment kunnen beleven.

Ik weet dat er veel mogelijkheden zijn om bijvoorbeeld via een live stream-verbinding de uitvaart te volgen, of door later een herinneringsdienst te houden. Mooi dat het kan, maar het vervangt niet de knuffel of arm om je schouder die je dan net even nodig hebt. Maar toch, door nu op afstand te blijven, kunnen we elkaar zo gezond mogelijk houden en straks weer in liefde naar elkaar toegroeien.